علی از دست داده کوثرش را
شکسته سنگ کی بال و پرش را
درون خانه بی زهرا نشسته
به روی خود در کاشانه بسته
بسان ماه از دم حاله دارد
عزای یار هجده ساله دارد
به آه و ناله و غم خو گرفته
بزاری در بغل زانو گرفته