علی از دست داده کوثرش را              

                    شکسته سنگ کی بال و پرش را

درون خانه بی زهرا نشسته

                    به روی خود در کاشانه بسته

بسان ماه از دم حاله دارد

                    عزای یار هجده ساله دارد

به آه و ناله و غم خو گرفته

       بزاری در بغل زانو گرفته